22-24 Οκτώβρη, 18 άτομα, 4 αυτοκίνητα, πολλή μουσική, πολύ περπάτημα, πολλή πολλή ομορφιά!
Το ταξίδι ξεκινάει με την ενοικίαση των 2 αυτοκινήτων. Εγώ καταχαρούμενη που επιτέλους θα ξαναοδηγήσω μετά απο καιρό και άυπνη απο τον 3ήμερο εορτασμό των γενεθλίων. Ξυπνάω λοιπόν στις 9 πάω στον 2ο όροφο πίνω καφέ με τον Jose και όταν έρχονται o Brandon και ο Bastien πάμε να νοικιάσουμε κάτι που να μοιάζει με Fiat Panda. Για καλή μου τύχη μετά απο μισή ώρα οδηγούσα, με ένα χομόγελο ώς τα αυτιά ένα Mercedes A-Class. Πήγα λοιπόν μια βολτίτσα μόνη μου στα μέρη που έχω καταπερπατήσει αυτόν τον ενάμιση μήνα, για να συνηθήσω το αυτοκίνητο και να ξεθυμάνω τον πρώτο ενθουσιασμο! Μετά μισή ώρα στον Πύργο όλοι έτοιμοι, περίμεναν να πακετάρουμε και να αφήσουμε για πρώτη φορά όλοι μαζί το Ααλεν!
Κι έτσι κι έγινε. Αφου τα τελευταία σαντουιτσάκια ετοιμάστηκαν, τα CD γράφτηκαν και οι φάτσες χαμογελούσαν ανυπομονώντας, το κλειδί γύρισε, το αμάξι πήρε μπρος και φύγαμε... Μετά απο ένα τέταρτο το Mercedes group, 4 ισπανοί ειβάτες και μια Ελληνίδα οδηγός, τραγουδούσαν και χόρευαν όσο μπορούσαν στα 2-3 τετραγωνικά του αυτοκινήτου "I'm crazy but you like it, Loca, Loca, Loca!".. Tην αγαπήσαμε σαυτό το ταξίδι την Shakira, πλάκα είχε δε λέω. Και σαν εγκλιματιστήκαμε άρχισε η εμπειρία της Autobahn!! Χωρίς λακούβες, με φώτα και σήμανση, με φωσφωρίζουσα διαχωριστική γραμμή, με βενζινάδικο ανα 10χμ με καθαρές τουαλέτες, αλλά και με πολλή κίνηση (τουλάχιστον μέχρι το Μόναχο και τον Jose ναοδηγάει σαν τρελός και εμένα να προσπαθώ να τον ακολουθώ γιατί έχει το GPS. Μετά απο πολλά ωραία τοπία τρυγύρω, ποτάμια, δάση, λιβάδια και ηλιοβασιλέματα (πού σαι Ρίτσα να κοροιδεύεις) 5 ώρες, 420km, 4 στάσεις, αρκετή κούραση αλλά ωραία διάθεση φτάσαμε στην πανέμορφη Πράγα!
Δεν αφήνουμε την ώρα να περάσει. Αφήνω το αμάξι στα αγόρια να πάνε να το παρκάρουν (να οδηγήσουν Mercedes...Αγόρια!!), αφήνω το σακίδιο στο δωμάτιο και μέχρι να ετοιμαστούν οι κοκετούλες, μέχρι να θυμηθούν να κατέβουν οι Ισπανοί, πίνω την πρώτη Τσέχικη μπύρα, σε πολύ όμορφο bar πολύ κοντά στο Ηοstel με την Begoña, συνοδηγό και γραμματέα σε όλο το ταξίδι. Αφού εξαντλήσουμε όλα τα κοριτσίστικα θέματα που έχουμε να συζητήσουμε τα αγόρια και οι κοκέτες έρχονται μας πέρνουν και πάμε βόλτα, να περπατήσουμε την λιθόστρωτη πόλη. Πρώτη εντύπωση κρύο, κούραση και νύχτα για να ανακαλύψεις τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, αλλά παρόλα αυτά δεν σταμάτησα να βγάζω φωτογραφίες με τα αγάλματα πάνω στη γέφυρα, ή το ποτάμι, ή την μεγάλη πλατεία με τον καθεδρικό του Αγίου Βίτου και το αστρονομικό ρολόι. Παγωμένοι και πολύ κουρασμένοι μπαίνουμε στην πρώτη μπυραρία που βρίσκουμε για μια (ακόμη) σύντομη μπύρα. Ο Μορφέας αρχίζει να φλερτάρει με όλους αγόρια, κορίτσια, και μισή ώρα μετά όλοι πάμε στα δωμάτια μας. Παρόλα αυτά η teenager καρδιά του οδηγού και του συνοδηγού ζητάει περισσότερο. Οπότε άλλη μία Staropramen στο γνωστό bar, με ότι κορόνες μας έχουν απομείνει δεν είναι και άσχημη ιδέα.
Δύσκολο το πρωινό ξύπνημα αλλά άξιζε ασυζητητή τον κόπο! Πόσο όμορφη πόλη.. Φοβερές πλατείες, κλασσικά κτήρια παντού, τέχνη ακόμα και στην ταμπέλα της οδού, σοκάκια με κρυμένα μαγαζάκια με δίσκους και cd, βιβλιοπωλεία παλιά και γεμάτα κόσμο.Ήταν σαν ταξίδι στο χρόνο να ακούς κόσμο να παίζει πιανο-τσέλο-μπάσο-βιολί σε κάθε γωνιά, μποεμ τύποι να λιάζονται στα παγκάκια με πρόσωπο στον ήλιο και κλειστά μάτια (κάτι μου θυμίζει). Τπ κέντρο της Πράγας είναι όλο πλακόστρωτο, ρομαντικό αλλά μετά απο 3 μέρες με τα all-star είχα πρόβλημα. Φυσικά πέτυχα 3 blacklight θέατρα-αλλά ακριβά για το φοιτικό μου πορτοφόλι οπότε δεν το έζησα το μαυρο θέατρο στην Πράγας, αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Είδα όμως πολλές μαριονέτες! Αυτό που κάνει όμως μαγική την πόλη είναι ο Μολδάβας ποταμός με τις πολλές του Γέφυρες να χτενίζουν τα νερά του, εκ των οποίων η πιο μεγάλη και διάσημε Γέφυρα του Καρόλου, διακοσμημένη με 30 αγάλματα απο το 1700, καλλιτέχνες και πλανώδιους ανα 5 μέτρα και χιλιάδες κόσμο να την περπατάει όλη την μέρα. Αλλά τη νύχτα λες Τσέχοι και τουρίστες έχουν κάνει συμφωνία να την αφήνουν να ξεκουράζεται, γιατί ήταν 2/2 νύχτες άδεια. Ή πολύ πιο απλά το βράδυ με την υγρασία και το κρύο είναι αδύνατη η διέλευση της.. Μετά απο πολύ περπάτημα, υπερντιζαινάτο Kafka museum, σούπα μεσα στο ψωμί, σουβενίρ για οικογένεια και φίλους, βιβλιαράκι δωράκι στον εαυτό μου, βόλτες στα πάρκα διπλα στο ποτάμι και πολύ χαμόγελο στις φάτσες, έρχεται επιτέλους η ώρα της disco siesta που λέει και η Carrie Bradsaw.
Στην Πράγα βρίσκεται το μεγαλύτερο club της Ευρώπης το Karlovy Lazne, 5 ορόφοι με διαφορετική μουσική στον καθένα και μισή ώρα αναμονή στην ουρά με βότκα για να αντέξεις το κρύο και για να μην πληρώσεις πολλά μέσα.. Πολύς χορός και πάλι. Σε καλό να μας βγεί.
Τελευταία μέρα με πολύ λίγες ώρες ύπνου καθημερινά επι 4-5 μέρες ήμουν στο ζενίθ της υπερέντασης. Με αυτόν τον τρόπο έβγαλα μια μεγάλη βόλτα στην πόλη, απο το κέντρο στο μοντέρνο κτήριο, πίσω στο Εθνικό θέατρο, απέναντι στον λόφο στο Κάστρο και τον καθεδρικό και φυσικά τα 420 χμ της επιστροφής.
Απολαυστικότατη η Πραγα. Ακόμα και τώρα ένα μήνα μετά είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Αν και ευχαριστήθηκα πολύ το ταξίδι, την παρέα, την ιδιωτικότητα, δεθήκαμε πιο πολύ με τα παιδιά και περάσαμε καταπληκτικά, σίγουρα θα επιστρέψω εκεί για μαυρο θέατρο, περισσότερα μουσεία και πιο αμέριμνες, ξεκούραστες βόλτες στο κέντρο της Βοημίας και αψέντι..
Δεν μπορώ να παραλείψω το υπέρτατο sushi που κατασπαράξαμε με το που φτάσαμε και φυσικά την βόλτα με το αμάξι στο Άαλεν, παρόλη την κούραση μετά το ταξίδι..
Σούμα 8,5 στα 10 που λενε και οι κουλτουρόσουπες!!
